DE WITTE KASSEI

2024 Kunstenfestival Watou

Kunstwerk voor Kunstenfestival Watou 2024.

We staan er weinig bij stil hoe de witte kassei zich in de loop van de geschiedenis in onze collectieve stedenbouw in gaan nestelen. Overal in Vlaanderen vind je er als markering van een parkeerplaats, gepuzzeld tot stopteken of gewoon als ornament.

Voor de Rotterdamse kunstenares Lieke Muis van der Meer vormen ze het uitgangspunt voor haar installatie. Ook op het Watouplein in het centrum van het dorp vormden witte kasseien lange tijd strakke grafische lijnen. Van der Meer vertrekt vanuit een fascinatie voor hoe het oppervlak van de plek waar we leven ons doen en laten dicteert, zonder dat we daar echt nog acht op slaan. Welke betekenis dichten we dat oppervlak toe? Wat vertelt het over hoe we met elkaar leven, samenwerken als samenleving? En passen deze vormen nog wel bij onze wensen?

Met haar project duikt Van der Meer de geschiedenis in. Ze gaat terug tot de Romeinen, die met hun heerwegen steden verbonden - ze liepen ook door Watou - en als eersten kasseien gebruikten. Eeuwenlang heeft de kassei het uitzicht van ‘verbinding’ vormgegeven en het aanzicht van de publieke ruimte mee bepaald. Ook in Watou, waar in 2023 het Watoupolein opnieuw werd aangelegd, met kasseien. Allen, bij de heraanleg van het plein verdwenen na ongeveer 50 jaar de kenmerkende witte kasseien.

Van der Meer recupereerde een aantal kasseien en vulde die aan met andere ‘zwerfkasseien’ die ze verzamelde. Ze zijn gehakt uit verschillende steensoorten, waaronder Belgisch blauwsteen, zandsteen, basalt, graniet en porfier. Ze hebben alle een unieke reis met verschillende bestemmingen afgelegd en komen nu samen in Watou.

De kunstenaar zet de witte kassei centraal en speelt met onze gewenning aan aanwezige patronen - letten we er ooit nog op? - en de gangbare vormentaal die de publieke ruimte beklinken. De installatie nodigt uit om de omgeving met een fantasie te bevragen, te herzien en zich af te vragen of de publieke ruimte nu echt alle potentie vervult die zij heeft.

Tekst door Sven Potter

Frank Keizer schreef een gedicht geïnspireerd op het werk en droeg dit voor tijdens het Kunstenfestival.

Foto boven en links van Marijn Depoorter.